"Terim, Galatasaray'ı yeniden planlamalı"

Maç ilk 30 dakikada bitti, gerisi teferruat... İddia ediyorum, Trabzonspor’un yeni transferi Nwakaeme, ilk yarının son dakikasında attığı golü yarın antrenmanda PAF takımına atamaz. PAF takımı izin vermez, önüne yatar, vücudunu koyar, engeller, en azından rahatını bozar. Galatasaray savunmasına bakıyorum, Nwakaeme golü atarken, sahada “hatıra fotoğrafı“ çektiriyorlar... 

Trabzonspor mütevazı transferler yaptı ama çarpıcı transferi içerden yaptı. Takımın coşkusu var, ruhu var... Kaç zamandır unuttuğu, hatta hatırlayamadığı duygular bunlar. Geçen yılı pas geçtikten sonra “ben ne yapıyorum“ diyen ve bu sezon kendine gelip oynayan, oynatan Sosa ile her zaman umut olan Yusuf kafalarını ve ayaklarını birleştirince, zaten “kartondan kale“ gibi olan Galatasaray savunması göz açıp kapatıncaya kadar kalesinde iki gol gördü... Şipşak Trabzonspor...

Fatih Hoca “stoper istiyorum “dedi olmadı, çaresiz kaldı stoperden vazgeçti, “santrfor istiyorum“ dedi, o da olmadı... Stoperleri “günah keçisi“ yaptık da, sağ kanatta o Mariano‘nun dağınık hali nedir öyle... Gomis gitti, golcü alamadın... İşte size fırsat... Eren Derdiyok, Sinan Gümüş bunu fırsata çevirsenize kardeşim... Sanki böyle bir dertleri yok... Hırsları, adanmışlık duyguları deseniz hiç yok... Ndiaye gittiği günden beri, zaten Fernando kendinde değil... Umarım Ndiaye ile birlikte Fernando o etkili görüntüsünü yeniden yakalar... Emre Akbaba’ya bakıyorum, takımın patronu olacakken, sıradan bir figüran gibi görüntü verdi... Oysa lider oyuncular böyle büyük ve sıkıntılı maçlarda büyürler... Takım iki golle yenik, daha ilk yarım saat bitmemiş, alın size Belhanda... Kırmızı kart intihar gibi... Birşey oynamıyorsun ama, hiç olmazsa sayısal olarak dengeyi bozmasana... Galatasaray’ın belki de ligdeki ilk önemli sınavıydı... Trabzonspor karşısında futbol makyajı döküldü... Sanki sadece Aslantepe’nin takımı gibiydi... Trübünlerde 50 bin taraftarı görünce, dünyanın en coşkulu, en tempolu seyircisini arkana alınca oynayacaksın, deplasmana çıktın mı takım olarak ortadan kaybolacaksın... Galatasaray‘ın futbol kimliği böyle “çift kişiliğe“ izin vermez... Ne oluyor, Aslantepe‘den dışarı çıktın mı, adam mı yiyorlar... İsyan et, kaybet, razıyım... O da yok...

Trabzonspor Nwakaeme‘yi iyi yakalamış... Sosa dönüş yapmış... Abdülkadir gelecek.. Rodallega’nın başlangıcı iyi... Unutulmasın, daha Burak Yılmaz ortada yok...

Tarihin ünlü komutanlarından Hannibal, 90 bin kişilik ordusuyla zorlu kış şartlarında Alpleri aşacak yol bulamayan komutanlarını cesaretlendirmek için “ya bir yol bulacağız, ya bir yol açacağız“ demiş, o çaresizliğe isyan duygusu günümüze kadar gelmişti... Artık transfer bitti... Ne kadar istersen iste, ne stoper var, ne golcü... Önünde süper lig, dahası Şampiyonlar Ligi... Üstelik bu kadroyla... Fatih Hoca mevcutların içinden “ya bir yol bulacak, ya bir yol açacak“... Ama nasıl... Görünen o ki, sıkıntı büyük...

Trabzon için atılan goller öncesi yapılan iş, basit koşular yapmak ve bu koşulara rahatsız edilmeden pas atmaktı. Çünkü kendisini zorlayan bir rakip yoktu.

Son maçtaki 6 gollü galibiyetin üzerine Şampiyonlar Ligi kurasının moralini ekleyen Galatasaray’ın keyfinin yerinde olması anlaşılırdı. Ama futbolda sadece keyif yetmez.

Bu oyun, takım ve oyunculardan her an ciddiyetle hazır olunmasını, maça yüksek konsantrasyonla çıkılmasını ve tüm bunların yanı sıra uygulanabilir bir plana sahip olmayı talep eder. Tıpkı dün akşam Trabzonspor’da olduğu gibi.

Başlama düdüğüyle birlikte ‘Galatasaray dersi’ne çalışmış bir takım yayıldı sahaya. Trabzonspor, rakibinin güçlü göründüğü orta sahayı tek paslarla enine genişleterek onları tüm alanda koşmaya mahkum etti. Bu durum ikinci yarının büyük bölümünde de böyle sürüp gitti.

Topla oynayan Trabzonlular ile tribün ve televizyon başındaki Trabzonlular eğlenirken Fatih Terim’in takımı hadiseyi kabullenmişlik içinde çaresizce izledi.

Gecenin sorusu

Alanını hep birlikte doğru savunan Trabzonspor’un bol pasla rakibi enine ya da boyuna gezdiren oyunu anlaşılıyordu. Peki, Galatasaray’ın bu maçı değiştirmek için bireysel beceri dışındaki temel planı neydi?

Maçın starı

Hangisini söylesem? Onazi’yi, Nwakaeme’yi, Yusuf’u yoksa tek top ustası Sosa’yı mı? O zaman Olcay’a, ikinci golde arka alana attığı tek topla Galatasaray’ı felç eden Mustafa Akbaş’a ayıp olmaz mı?

Maçın olayı

Belhanda’nın manasız yere kendini attırması ve 60 ile 70 arası Trabzon takımı kendi alanında tek topla oyun kurup zamanı eritirken Galatasaray’ın da tıpkı bizim gibi olan biteni seyrediyor oluşu.

Kısa mesaj

Geçmişte batık bütçeleri göze alıp transferle göz boyanan ülkemizde zorunluluktan ölçülü transfer yapılınca lige nihayet denge geldi! Yine de dün akşam oyuna girenlerin tamamı yabancıydı! İlginç gelmedi mi?

G.Saray'ın yenilgisini Belhanda'nın oyundan atılmasına bağlayamayız. Belhanda'nın skor 2-0 iken Yusuf Yazıcı'ya yaptığı acımasızca faul affedilemez. Evinde coşkulu oynayan Trabzon'a karşı 10 kişi kalmak maçı çevirmeyi imkânsız kılar. Erken gol zaten Galatasaray'ın planlarını bozduğu gibi Trabzonspor'u taktiksel ve moral olarak güçlendirdi. Belhanda'nın sorumsuzca gördüğü kırmızı kart G.Saray için maçı bitirdi. Belhanda'ya sert bir ültimatom gerekiyor. Faslı yıldız maça adeta pimi çekilmiş bomba gibi çıkıyor. Her maçın bir hikâyesi ve kadro planlanması vardır. Kazanan takım bozulmaz derler ama bazen kadro tercihleri rakibe göre değişebilir. Fatih Terim'in Belhanda- Emre Akbaba-Sinan Gümüş-Onyekuru- Eren Derdiyok ile hücum hattınıoluşturması aşırı bir fanteziydi. Trabzon'un erken golü bulmadan önce oyun planı, "Alan savunması yap. Top Maicon- Ahmet Çalık ikilisindeyken baskı yap ve orta alanda çabuk çoğal, savunmayı kalabalık tut" şeklindeydi. Ünal Karaman'ın planı aksamadı. Geriye dönüşleri tank gibi olan Maicon-Ahmet ikilisi varken Galatasaray'ın Trabzon kalesine çok adamla gözü kapalı gitmesi büyük hataydı.
Oysa Galatasaray'ın orta saha hâkimiyetini eline geçirmek ve rakibi karşılamak için Fernando'nun yanında ya hazır Donk'a ya da güçlü fiziğe sahip Ndiaye'ye ihtiyacı vardı. Başka bir formül ile Donk savunmada Ahmet'in yerine, N'diaye de orta alanda görev yapabilirdi. Trabzon 2-0 yapmadan önce tehditkâr oynuyordu. Trabzon'un sert oyunu Galatasaraylı oyuncuları yıldırdığı gibi sinirlendirdi. Terim'in oyun planına müdahale etmemesi ve oyuncularını sakin olmaları konusunda uyarmaması hataydı. Terim, bu ağır yenilgi sonrası ocak ayına kadar tek santrforlu süreçte Galatasaray'ı yeniden planlamalı.

Dün gece gördük ki Trabzonspor, son yıllardaki en rahat iç saha maçını oynadı. Yine herhalde G.Saraylılar dün geceki maçta, Şampiyonlar Ligi'nde kendilerini nasıl büyük bir tehlikenin beklediğini görmüştür. G.Saray defansif olarak çok kötü. Göbekteki iki oyuncu da çok ağır. Ayrıca atak oyuncularının çoğu ne pres yapabiliyorlar ne de ikili mücadele kazanabiliyorlar.
Trabzon oyuna golle başladı. Sahanın en iyilerinden biri olan Onazi, daha üçüncü dakikada takımını öne geçirdi. 'G.Saray toparlar mı' derken, Trabzon her kontratağa çıktığı pozisyonda tehlike yarattı.
Trabzon'un yeni transferi Nwakaeme, G.Saray defansıyla kedinin fareyle oynadığı gibi oynadı.
Attığı üçüncü golde G.Saraylı defans oyuncuları utanmalı.
Sosa da aldığı her topu hiçbir pres görmeksizin rahat rahat kullandı.
İkinci yarıda öyle aciz bir tablo vardı ki inanılır gibi değil. G.Saray 'atmayın' diyor, kendi sahasında bekliyor, Trabzon da rejenerasyon idmanında gibi pas çalışması yapıyordu. Ligi bilmem ama Şampiyonlar Ligi'nde G.Saray'ı çok iyi şeyler beklemiyor.
Hakem Fırat Aydınus mükemmeldi, Belhanda ise takımın haini. Hakeme 'beni at' dercesine gitti, zıplayıp rakibine bastı. Yazık çok yazık!

İlk yarıyı statta izleyen bir kişi, "İkinci yarıya evde bakarım" deyip çıksa ve trafikten evine yetişemese bile çok şey kaçırmaz. İkinci yarıda güzel gol hariç hiçbir şey olmadı. Trabzonspor büyük kulüp... Uzun yıllardır şampiyonolmasa da büyük bir camia. Mazisi güçlü bir kulüp. Bence Galatasaray'ın 3 yıl üst üste puan çıkaramadığı deplasman yakın tarihinde yoktur, bakmak lazım. Trabzonspor duran topla 2 puan kaybetti geçen sene. Ekonomik problemlere rağmen hem takımı korudu, hem de eksikleri tamamlamaya çalıştı. Burak'ın sakatlığıyla Rodallega'ya dönüş mecburi de olsa fayda sağladı. Nwakaeme ayağına top gelince keyif veren bir oyuncu.
Galatasaray'ın bu kadar kolay kaybetmesi anormal ama Belhanda'nın maç 2-0'ken yaptığı işgüzarlıktı.
3-0'ken Galatasaraylı oyuncular psikolojik olarak, "Eyvah" dedi.
Muslera bile topu çok çabuk oyuna sokmuyordu. Özellikle Sosa önderliğindekontrollü bir oyunla ikinci yarıyı kilitleyen bir Trabzonspor vardı. Eren Derdiyok'un yeterliliğinin olmaması, hem de 10 kişi kalınması Galatasaray'ın hamle yapmasını engelledi.
Tek artı N'Diaye... 6-0'a rağmen Hıncal Uluç hafta içindeki yazısında bu tehlikenin altını çizmişti. Trabzonspor bir Alanya değil. Stat TT Arena değil. Özgüveni yüksek bir kulüp, kaçıncı olursa olsun.

***

MAİCON'UN İÇİNDEN GEÇTİLER

Maicon olağanüstü kötü günündeydi. Avantajlı pozisyondayken dahi topu rakibe kaptırdı son golde, birçok pozisyonda resmen içinden geçtiler. Ahmet'le birlikte büyük sorun yaşadılar, rakibe bu kadar müsaade ederek oynayamazsın. Sezonun en kötü performansını gösterdi.