Spor yazarları Atiker Konyaspor-Galatasaray maçını değerlendirdi!

Fransız, yaptığı işlerle aldığı parayı çoktan helâl ettirdi. Tudor, Fener'e karşı da 3'lü defans oynasın göreyim! İlk 45 dakika Galatasaray sahada yok. Selçuk İnan, Rodrigues'in oyuna giriyor. Sakatlandı mı çıktı, yoksa Selçuk'u bu tarz seyircisiz bir maçta (gelen seyirci Galatasaray'ın kemik seyircisi değil) oynatıp kazanmak için miydi acaba? Çünkü İgor Tudor'un kalmasında Selçuk'un tavrı vardı. Yani Tudor'un bir vefa borcu mu var Selçuk'a? İkinci yarı Galatasaray'da taşlar yerine oturmaya başladı. Nitekim pozisyonlar da geldi. Ama maçın kırılma noktası olan birinci golün başlangıcı net ofsayt. Ama penaltı pozisyonu net penaltı. Hakeme bu konuda bir şey diyemeyiz.

Aslında ev sahibi ekip konumundaki Konyaspor'un daha cesaretli oynaması gerekirdi. Özellikle ilk yarıda. İlk yarı iyi maç olmadı. İkinci yarı eh işte... Yani Galatasaray'ın o gösterişli, bol pozisyonlu geçtiğimiz maçları yoktu bu maç. Bunda lider olmanın baskısı da olabilir. Galatasaray maçları kazanırken rakipleri de kaybediyorlar. Bu da onların büyük şansı. Hep böyle gider mi? Futbolda zor. Ama imkansız değil.

Tudor'un ünlü İtalyan teknik adam Conte'ye hayran olduğunu biliyoruz. Conte, Juventus'ta hocalık yaparken 3'lü savunma uyguluyordu. Tudor da hep "3'lü savunma"yı uygulamak için fırsat kolluyor. Galatasaray 7 maçta 6 galibiyet ve bir beraberlik alırken hep 4-3-2-1 sistemiyle oynadı. Türkiye'nin en iyi savunma yapan takımlarından Konyaspor'a karşı 3-5-2 oynamak Tudor'un yanlış tercihiydi. Hele hele Eze-Fofana gibi iki çabuk ve hızlı hücumcuya karşı 3'lü savunma oynamak Galatasaray kalesinin sık tehlikeler yaşamasına neden oldu. Bir teknik adam maça 3'lü savunma başlayabilir.

Spor yazarları, Galatasaray'ın 2-0 kazandığı Atiker Konyaspor maçını kaleme aldı.

Geçen yılın şampiyonu Beşiktaş'ın 8 puan, bir maçı eksik F.Bahçe'nin 11 puan önünde. Herhalde kimse bu puan farkını hayal bile edemezdi

Galatasaray sezonun açılış maçını Kayserispor ile oynadı. Şimdi 8. haftaya baktığımızda geçen yılın şampiyonu Beşiktaş'ın 8 puan önünde, bir maçı eksik Fenerbahçe'nin 11 puan önünde. Herhalde sezon başında kimse 8. haftadan bu kadar büyük puan farkı olacağını hayal bile edemezdi. Galatasaray yeni bir takım, fizik gücü iyi, çok tecrübeli oyuncuları var.
Çok coşkulular ve bu sezonu olmazsa olmaz olarak görüyorlar. Bu performans da taraftarı da tribüne çekiyor.

Sezon başından beri Galatasaray'ın fikstür avantajı yaşadığı söyleniyor. Ama sen bunu olumluya çeviremezsen fikstürün hiçbir avantajı olmaz.
Bu takımın güvene ihtiyacı vardı, onu da buldular.
Sezon başında hiç anlaşılmaz bir şekilde Avrupa'dan elendiler. Sonra öyle bir ritim yakaladılar ki orta sahada hangi oyuncunun, Fernando dışında, nerede oynadığını anlamıyoruz. Tolga nerede oynar, Feghouli sağda mı solda mı... Fernando zaten müthiş bir oyuncu...

Maçın ilk yarısında pek bir şey yoktu. Sadece bütün lig oynanıp bittiğinde ilk 3'e girecek vuruş ve kurtarış vardı. Feghouli'nin enfes şutunu çıkartabilecek 1-2 kaleci var. Serkan bunu başardı, inanılmaz bir kurtarıştı. Rodrigues'in sakatlanıp çıkmasıyla Selçuk tercihi tartışılır. Ben Selçuk tercihinin Beşiktaş'ın bir önceki gün kaybettiği maçla ilgili olduğunu düşünüyorum. Kazanmak istiyorum ama beraberlik de kötü değil mantığı.
İkinci yarıda ise hareketlendiler. Bana göre ilk gol ofsayt, çok az önde gibi gözüküyor. Penaltı için yüzde de 50/50 denebilir. Ali Turan'ın arkadan solla vururken değmiş olma ihtimali yüksek.
Gomis iki gol attı bu maçta. İki haftadır gol atmıyordu. İki hafta ara verdim diye uyku falan uyumamış gibi. Özel hoca falan tutmuş tabii.
Fransız oyuncunun çok enteresan bir özelliği var.
Deparlar atıyor, müthiş mücadele ediyor. Yoruldu, 4-5 dakika kayboluyor diyorsun ama bir bakıyorsun aynen devam ediyor. Galatasaray'ın Konyaspor maçından da çıkaracağı dersler tabii ki var. Ama ligde 8. haftada yakalanan puan farkı sarı-kırmızılı ekip için gerçekten büyük bir avantaj olacaktır.

FERNANDO FARKI

G.Saray'da Fernando'ya ayrı bir parantez açmak lazım. Oyuna arkadan başlarken takımın silahı, takımın kilit oyuncusu. Ortada yokmuş gibi duruyor ama, çok önemli hep ondan başlıyor. Sarı-kırmızılı takımın yaş ortalaması genç değil, ama çok çabuk adapte olabilecek bir oyuncu grubu var. Bunlara bir mental olarak coşku lazımdı, onu camia sağladı, bir de fizik kalite gerekiyordu, bunu da antrenör sağladı.

Hayal kurmakta sınır tanımayan bir Galatasaraylı sezon başında Igor Tudor’a gelip, “Sekizinci hafta sonunda Beşiktaş’a sekiz puan fark atarız” dese, Tudor, “Benimle dalga mı geçiyorsun “ diye sille-tokat yanından kovardı.Oysa futbolun rakamlarında hayal yok, gerçeğin ta kendisi var. Igor Tudor ve Galatasaray, sezon başında hayal bile edemeyeceği çarpıcı bir farkı, sıradışı bir gerçeği sekizinci hafta sonunda yakaladı. Üstelik sekiz haftada 8 puan fark attığı takım, son iki yılda futbolun rengini siyah-beyaza çeviren, futbolun her türlü kazanımlarına ipotek koyan Beşiktaş...Ben, bu farkı Beşiktaş’ın özellikle son üç haftada kaybettiği puanlara bağlayanlara katılmam. Bazı haftalar vardır, adına “fırsat” haftaları deriz. Beşiktaş’ın durduğu haftalarda, Galatasaray bu fırsatları avantaja çevirmese, sekizinci hafta sonunda bu hayal bile edilemeyecek fark olur mu? Galatasaray rakiplerinin kaybettiği haftalarda kazanarak bu farkı yakaladı.

Galatasaray dün akşam Konya’da kazanırken asla en iyi maçlarından birini oynamadı. Hatta geride kalan diğer maçlara baktığınızda etkisiz maçlarından birini oynadı. Buna rağmen kazanıyorsan, “fırsat” haftasını bu kadar iyi kullanıyorsan, bu elindeki değerli ve kaliteli kadronun eseri demektir.Üstelik hep derler ya, “Milli maç dönüşleri zordur” diye... Bunu Galatasaray’da da çok ciddi biçimde hissettik. Avrupa’nın, hatta dünyanın çeşitli ülkelerine giden Galatasaray’ın milli oyuncuları belli ki Tudor’un taviz vermez antrenmanlarından uzak kalınca olumsuz anlamda etkilendiler.Buna rağmen Gomis’in kişisel çabaları, Konyaspor’un, rakibin gol yollarını kapamasına rağmen, Galatasaray’a galibiyeti  getirmeye yetti. Konyaspor’un baskılı dakikalarında ise Maicon her pozisyonda olması gereken yerdeydi ve iyi müdahaleler yaptı.Galatasaray’ın ilk golünde Gomis ofsayt... Ancak Selçuk’un bütün savunmayı oyundan düşüren pası mükemmel... Selçuk,  Aslantepe’de olsa daha 30. dakikada kenarda ısınabilir miydi, Tudor daha ilk yarı bitmeden  onu oyuna alabilir miydi? Galatasaray Selçuk’u kullanmak zorunda... “Selçuk oynamasın” diye Igor Tudor’a toplumsal bir baskı yaratmak Galatasaray’a yarar değil, zarar getirir.Bütün maç bir yana... Feghouli’nin şutunda kaleci Serkan Kırıntılı’nın fizik kurallarını darmadağın eden uzanışını ve kurtarışını söylemez, hakkını teslim etmezsem vicdan azabı çekerim. Bu kadar Dünya Kupası, Avrupa Şampiyonası izledim, böyle bir kurtarışı pek hatırlamıyorum. Serkan’ın bu kurtarışını, “futbol hafızama” kaydettim, asla unutmam.Sonuç: Galatasaray iyi oynamadı, tamam... Ama sonuç varken iyi oyun hangi Galatasaraylının umurunda... Sekiz puan fark şu demek; rakiplerin her maçı kazanacak, sen iki maç kaybedip, bir maçta da berabere kalacaksın. Kolay mı bu? Ben lig tarihinde yakın zamanda bu kadar kısa sürede bu kadar puan farkına ulaşan bir takım görmedim. Helal olsun...

ÇOK iyi biliyorum ki, 16 Ekim Pazartesi’den itibaren Türkiye’nin en önemli gündem maddesi G.Saray-F.Bahçe maçı olacak ve herkes bu maçla yatıp bu maçla kalkacak. O yüzden aşağıda yazdıklarımın çok da dikkate alınıp tartışılacağını sanmamakla beraber ben yine de değineceğim.

G.SARAY’IN kurucusu Ali Sami Yen ve arkadaşlarının da kemikleri sızlıyordur. Onlar G.Saray’ı kurarken, “Amacımız Türk olmayan takımları yenmek” dememişler miydi? Dediler ve G.Saray’ı kurdular. Ama gelinen noktada ilk defa bir Türk Takımı, 11 futbolcusunun 11’i de Türkiye’de doğup büyümemiş yabancı oyunculardan kurulmuştu. Üstelik teknik direktörleri de Hırvat Tudor.

BUNA üzülmesi ve sorgulanması gereken, yetenekli ama bir o kadar da çalışmayı sevmeyen, bir an önce parayı bulup şöhret sevdalısı Türk gençleriyle, 14 yabancı kuralını getirip Türk futbolunun altına dinamit koyan Fatih Terim’dir. Ne dinamiti nükleer bombasıyla patlattı futbolumuzu Terim.

SAHADAKİ 22 futbolcunun sadece 3’ü (Serkan, Ali ve Ömer) Türkiye’de doğup büyümüştü. Sahada Yeşil Burun Adaları’ndan, Fildişi Sahili’nden oyuncu vardı ama batıya açılan pencere G.Saray’da 32. dakikaya kadar bir tane, “Yerli malı yurdun malı, herkes onu kullanmalı” bir Türkümüz yoktu. Neyse uzatmak istemiyorum ama bu olay geçiştirilmemeli, tartışılmalı. Terim’in futbolumuza attığı bu kazığın hesabı sorulmalı.

EN KÖTÜ KULÜBE

8 maç 9 gol. Şapka çıkartılmalı. Gücüyle, enerjisiyle ve zekasıyla işi bitirdi Gomis. Kuşkusuz F.Bahçe maçında en büyük koz olacak ve bence o maçı da boş geçmeyecek.

G.SARAY kötü oynamasına rağmen yine kazandı. Üstelik bu defa kalesinde çok tehlike de yaşamadı. Tudor formda Serdar’ı kesip Denayer’e görev vermesi hataydı. Hem de büyük hata. Belhanda yine kötü. Ayakları gitmiyor. Bu formuyla kenarda oturması şart ama Galatasaray kulübesi o kadar bitik isimlerden oluşuyor ki, Belhanda’yı biraz olsun zorlayacak isim mevcut değil. 3 büyükler içinde kulübesi en zayıf takım uzak ara G.Saray. Ama ilk 11’de oynayanlar da bir o kadar büyük yetenek. Ve çok koşuyor G.Saray. Bu nedenle haftaya pazar en az 3 atarlar ve zor gol yerler. Tarihi fark olmaz ama G.Saray adına çok kolay bir galibiyet olacağını düşünüyorum.

GALATASARAY’ın bu sene kadrosunun tamamına yakınını yenilemesine rağmen beklenenin çok üzerinde bir oyun-sonuç grafiği yakalaması, lig yarışında bütün hesapları alt üst etti. Beşiktaş’ın şampiyon kadrosu ve özgüveni, Fenerbahçe’nin önemli transferler yapması, Trabzonspor’un 50’nci yıl konsantrasyonu ve Başakşehir’in son yıllarda yarıştaki varlığı bu sene ligi Taht Oyunları’na (Game of Thrones) çevirdi.

Kral Toprakları’nın gerçek sahibi geri döndü. Savaştan kaçmayan, korku salan ve imparatorluğunu ilan etmeye hazır. Karşısına çıkanlar her defasında Kral’a karşı kazanacağını ve onu korkuttuklarını düşünse de, gerçeği anladıklarında her şey bitmiş oluyor. Son savaş Konya’daydı ve Galatasaray’ı sadece durdurma üzerine planların yetmediğini gördük. Üstelik kötü oynayan Belhanda, beklenti altında kalan Ndiaye-Feghouli ve hazır olmayan Denayer’e rağmen. Öldürmeyenin daha da güçlendireceğini haftalardır anlatıyor Galatasaray.

Galatasaray’ın 8 hafta sonunda ligin geri kalanından hem puan, hem de oyun olarak ayrıştığını söyleyebiliriz rahatlıkla. Şu anda ligin en iyi takımı Galatasaray. En iyi ikinci takımı da Galatasaray. En iyi üçüncü takımı da öyle. Beşiktaş, Fenerbahçe, Trabzon ve Başakşehir ilk 8 hafta itibariyle bayağı geride kaldılar bu sezon. Ligde farkı yaratan en önemli faktörse kesinlikle Gomis. Galatasaray’ın en ucunda oynuyor, ama sarı-kırmızıların oyununun merkezi de, beyni de o. Takımı kendine koşulladığında, top alabildiğinde bütün çehreyi değiştiriyor, her maçı kazanabilecek karakteri ortaya koyuyor.

Maçın ilk yarısı sıkıcıydı özetle… Oyuna 32’nci dakikada giren Selçuk’un ikinci yarının başında topu “Burak’a atar gibi” Gomis’e atmasıyla işler değişti. Gomis denedi olmadı, Belhanda denedi olmadı, Gomis topla yeniden buluşunca… Top üst ağlara takılırken forvetin golsüzlük dönemi stresi de uçup gitmiş oldu; bizzat kazandığı penaltı da işin balı kaymağı oldu. Galatasaray derbi öncesi, ufukta beliren zorlu maçlar öncesine minimum puan kaybıyla, pekiyilerle dolu bir karneyle ve müthiş bir moralle yürüyor.. Yolu açık olsun…